دوره تحقیقاتی پسادکتری یا پست دکترا یا فوق دکترا به‌طور غیررسمی (Postdoctoral Research) به دوره‌ای از تحقیقات آکادمیک گفته می‌شود که محققان پس از پایان تحصیلات و کسب مدرک دکتری (مدرک نهایی) معمولاً تا سقف ۵ سال و پیش از یافتن شغل ثابت آکادمیک، سپری می‌کنند. در این دوره دانشجویان به عنوان محقق در دانشگاه‌ها یا مراکز تحقیقاتی مشغول به کار می‌شوند؛ با این حال سپری کردن این دوره معمولا منجر به دریافت مدرکی به این نام نمی‌شود.
هدف از دوره‌های پسادکتری تعمق تخصص و دانش و کسب مهارت‌های لازم تحقیقاتی در موضوعات خاص است. ارائه دوره‌های پسادکتری معمولاً به عنوان بخشی از وظایف یک مؤسسه دانشگاهی یا تحقیقاتی شمرده شده و همچنین بهتر است که به تولید و چاپ محتوای علمی منجر شود. در برخی از کشورها مانند روسیه و انگلستان ممکن است سطوحی بالاتر از سطح دکترا هم شناخته شود؛ در حالی که در دیگر کشورها اینطور نبوده و گذراندن این دوره‌ها تنها به صورت سابقه تحقیقاتی در رزومه افراد ثبت می‌گردد. در ایران نیز اخیراً توسط برخی از دانشگاه‌ها چنین دوره‌هایی ارائه می‌شود. در ایران همچنین گاهی از عبارت فوق دکتری برای اشاره به چنین دوره‌هایی استفاده می‌شود.
در این دوره به دلیل نداشتن ماهیت آموزشی ، محقق از پرداخت شهریه معاف است و در نقطه مقابل، از حقوق و مزایا نیز بهره مند خواهد شد. دراین دوره معمولاً محقق به صورت مستقل و بر روی موضوعی جداگانه کار می‌کند.
مجموعا میتوان گفت که پُست داک یک شغل پژوهشی موقت است که در ازای انجام آن حقوق دریافت می شود؛ و حتی اگر به دریافت گواهینامه ختم شود نمی توان آن را یک دوره آموزشی و گواهینامه محتملش را مدرک یک دوره تحصیلی دانست.